-
1 düşman
düşman allg Feind m, -in f, Gegner m, -in f; feindlich; fam Verbraucher m, -in f, Esser m, -in f, Trinker m, -in f, z.B. ekmek düşmanı starke(r) Brotesser, Brotverbraucher m, -in f;düşman ağzı Verleumdung f; feindselige(r) Ton;amansız düşman Todfeind m;-in düşmanı kesilmek A als Feind betrachten
См. также в других словарях:
ekmek düşmanı — is. Bir ailede geçimin sağlanmasına katılmayan tüketici durumdaki kişiler … Çağatay Osmanlı Sözlük
tuz ekmek düşmanı — sf. Nankör Böyle mübarek bir gecede bu tuz ekmek düşmanının velinimetinin evinde yaptığı hırsızlık besbelli dokunmuştu. R. N. Güntekin … Çağatay Osmanlı Sözlük
ekmek — 1. i, er 1) Bir bitkiyi üretmek için toprağa tohum atmak veya gömmek 2) Toprağı ekip biçmek için kullanmak Ancak senede otuz dönüm ekebiliyor. M. Ş. Esendal 3) e Serpmek Yemeğe biber ekmek. 4) mec. Bir şeyin başlamasına yol açacak sebepleri… … Çağatay Osmanlı Sözlük
düşman — is., Far. duşmān 1) Birinin kötülüğünü isteyen, ondan nefret eden, ona zarar vermeye çalışan kimse, yağı, hasım, dost karşıtı Ben ki dans salonlarına, barlara düşman bir adamımdır. S. F. Abasıyanık 2) Birbirleriyle savaşan devletler ve bu… … Çağatay Osmanlı Sözlük
tuz — is., kim. 1) Kokusuz, suda eriyen, yiyecekleri korumada ve tatlandırmada kullanılan billursu madde 2) Bir asitteki hidrojenin yerini bir bazın almasıyla oluşan birleşim, sodyum klorür (NaCl) Birleşik Sözler tuz ekmek düşmanı tuz ekmek hakkı tuz… … Çağatay Osmanlı Sözlük
iyilikbilmez — sf. İyilik gördüğü kimseye hainlik yapan, aldığı yardımı inkâr eden, nankör, tuz ekmek düşmanı … Çağatay Osmanlı Sözlük
